Alles wat je geen aandacht geeft groeit
We kennen de kracht van aandacht. Waarschijnlijk is dat precies de reden waarom we als coaches ons werk zo mooi vinden. Door het schenken van aandacht voorzie je in een behoefte die iedereen heeft: gezien worden. Het liefst worden we gezien op onze talenten en kwaliteiten waarmee we ons onderscheiden en het verschil kunnen maken. Als je deze weet in te zetten en succesvol bent, krijg je de ultieme bevestiging dat je er als mens toe doet. Dit geeft het optimale gevoel van geluk. Iets waar we allemaal naar zoeken. Als coaches hebben we de taak van gids voor gelukszoekers.
In onze praktijk komen we veel mensen, teams en organisaties tegen die hun aandacht en energie vooral gefocust hebben op de buitenwereld. Op zich is dit niet gek. Zo zijn we als mensheid nou eenmaal gebakken. Ons brein is erop gericht om ons veilig en in leven te houden. Constant scannen we de situaties waarin we ons begeven hierop. Helemaal nu de wereld om ons heen door allerlei transities gaat, wordt de perceptie van onveiligheid en onze angst sterk aangewakkerd. Direct treedt ons overlevingsmechanisme in werking. Al onze aandacht gaat naar onze gepercipieerde noodsituatie, daarmee wordt ons handelen vooral reactief. In momenten van crisis is er niets mis met reactief handelen.
Maar er zit ook een nadeel aan. We zijn niet meer bezig met wat er echt toe doet voor ons, met onze talenten en onze creatie-kracht . Ons brein dwingt ons vooral in de overlevingsmodus. De vraag is of ons brein wel gelijk heeft. Is de situatie waarin we ons begeven er echt wel een van leven of dood? Of is het slechts de stem van onze angst waar we naar luisteren. Horen we nog wel de andere stem, de tegenhanger van angst, die van onze creatiekracht?
Angst is een doorzetter en blijft om aandacht schreeuwen. Je angst onderdrukken maakt ‘m alleen maar groter. Door je angst te negeren blokkeer je jezelf. Daarom is het handig om eerst je angst in de ogen te kijken voordat je aan de slag kunt met de andere kant. Angst is er om je te beschermen, maar soms is je eigen angst een paternalistische moeder die je weerhoudt om spannende en uitdagende stappen te zetten. Door je angst realistisch te bekijken en af te vragen hoe dreigend de situatie nu werkelijk is, sus je het schreeuwen. Zo ontstaat er ruimte om aandacht te geven aan de creatie kant, aan datgene wat diep in elk mens fluistert. Om deze te kunnen horen moet je je veilig voelen en daar moet je bewust moeite voor doen. Juist daarom sta ik in de trajecten die ik met mijn klanten doe extra stil bij hun verlangen en bij het onbenutte potentieel. Weet je dit aan te boren, dan gaan er mooie dingen gebeuren en vergroot de kans op succes en geluk. Blijf je reactief en negeer je het fluisteren van het verlangen, dan neemt het gevoel van onbehagen en nutteloos bezig zijn toe. Dit is het perfecte recept voor ongeluk. Want alles wat je geen aandacht geeft groeit.
Column geschreven voor Coachlink Magazine (Boom uitgevers)