De tijd van accepteren van toxisch haantjes gedrag is voorgoed voorbij
Machtsmisbruik, powerplay en ego gedoe, kan echt niet meer. Steeds vaker komen ze in het nieuws, de mannen en ook vrouwen die met hun gedrag uit de bocht vliegen. Of het nu in de politiek is of in het bedrijfsleven. Sommigen maken omzichtige excuses, anderen vinden het gevoelig gezeur.
Hoe zorg je ervoor dat je als leider, ook als je onder druk staat, de meest authentieke versie van jezelf bent? En voor organisaties: Hoe stoppen we met het goedpraten en gedogen van toxisch gedrag?
Ik kom ze af en toe tegen. De toxische leiders waar een meebewegende schil van managers omheen draait. Er wordt keihard gewerkt om het de leider zo veel mogelijk naar de zin te maken omdat men wil voorkomen dat ze de aanleiding zijn voor de giftige uitschieter. En als het dan toch een keer gebeurt en de leider doorschiet in zijn of haar gedrag wordt het genegeerd of goed gepraat. Op deze manier houd je het giftige in je organisatie in stand. Ik vind het mooi dat we gedrag steeds meer bespreekbaar maken, dat doe ik dan ook in de trajecten die ik begeleid.
Zelf-reflectie en je eigen schaduw onder ogen zien daar begint het mee. Wat maakt dat je in bepaalde omstandigheden op standje overleven gaat en kiest voor die mechanismen die meestal werken? En in welke omstandigheden wordt jij getriggerd en schiet je door in je gedrag?
Al op jonge leeftijd leren we wat de beste overlevingsstrategie is. Mede door wat je meemaakt ervaar je wat voor jou wel en niet werkt. Je meet het succes van je gedrag af aan de reactie van anderen. De ene leert om zich ongezien te maken omdat dat veilig is, de ander trekt juist de aandacht om daarmee te krijgen waar hij of zij behoefte aan heeft. De een gaat zielig doen, de ander knokken. Waarom we dit doen? We willen allemaal gezien, en gehoord worden. We willen allemaal het bewijs krijgen dat je er toe doet en bestaansrecht hebt. De manier waarop we dit bewijs proberen te krijgen is niet altijd even fraai. De magie van de overlevingsstrategieen die we op het schoolplein ontwikkelden is er in je volwassen leven wel van af. Je hebt je te realiseren: je bent altijd verantwoordelijk voor je eigen gedrag. Je hebt altijd een keuze.
Je kunt pas echt kiezen als je bewust bent van het waarom achter je gedrag. En als we ons vervolgens beseffen dat alleen het feit dat je hier op dit moment in deze tijd geboren bent al meer dan genoeg bewijs is. Je mag er zijn, je bent uniek, met al jouw talenten heb je zowieso iets bij te dragen. Geloof het van jezelf en dan hoef je het niet bij een ander te zoeken. Dat scheelt een hoop toxisch gedoe.
Het is tijd voor leiders om te gaan staan en te doen waar we in geloven: onszelf.